mələşmək

qarş.

1. Hamı bir yerdə mələmək, səs-səsə verib mələmək. Qoyun-quzu mələşir. – Mələşmir sürülər, kişnəmir atlar; Niyə pərişandır halların, dağlar! A. Ə.. Ürgələr oynaşır, atlar güləşir; Qoyunlar səs-səsə verib mələşir. S. V..

2. məc. Birlikdə ağlamaq, ağlaşmaq, ağızağıza verib ağlamaq. Qadınlar mələşirlər. – . . Kərbəlayı Fərəcin evində uşaqları çörəkdən ötrü mələşirdilər. Ç..

3. məc. Fəryad etmək, ağlaşmaq, ağlamaq. Min il su-su deyib mələşən çöllər; İndi öz donunu lalədən biçər. S. V.. Eşqinə dəm tutub göylər mələşsin; Eşqin tarix olub əbədiləşsin. B. V..

◊ İlanlar mələşən – susuz, çılpaq. Adamlarımızın zəhmət və iradəsi ilə ilanlar mələşən düzlərdə kanallar çəkildi.